Hayko Bağdat, “Muharrem İnce’ye oy vermek” başlıklı bir yazı yazdı:
Yazıda şöyle dedi:
“Hiçbir turda Muharrem İnce’ye ya da Meral Akşener’e ya da Temel Karamollaoğluna ya da Doğu Perinçek’e oy vermeyeceğiz. Tutsak olmayan hiçbir yöneticimiz sizlere bu sözü vermesinler çünkü kendi Eş Başkanımız Selahattin Demirtaş tutsakken başkasına oy vermeyeceğiz.”
Yazıyı okuyan herkesin aklına gelebilecek sorular benim de aklıma geldi.
OYUMUZU KİME VERELİM?
Bunlardan birisi şu: Peki kime vereceksin?
İlk turda Selahattin Demirtaş’a verilmesini önerdiği belli.
Oy oranını da yüzde10-15 aralığına sıkıştırdığına göre Demirtaş’ın kalamayacağı ikinci tur için geriye iki ihtimal kalıyor.
Bunlardan birincisi adını oy verilmeyecekler arasında saymadığı Erdoğan’a oy verme; diğeriyse ikinci tura katılmama ihtimalidir.
Her iki durumda da, niyeti öyle olmasa bile, sanki “Erdoğan kalsın” demek istiyordur.
Hayko Bağdat’ın, İnce’ye oy verilmemesine ilişkin gerekçesi de, sahici değil.
Neymiş “Erdoğan seçimi kaybetse bile Muharrem İnce’ye Saray’ın anahtarını teslim edemez”miş.
Hele o anlar bir gelsin; gerisine sonra bakarız be Hayko!
TESLİMİYET Mİ, ETKİN SİYASET Mİ?
Yazdığı yazıdaki kışkırtıcılık dozajı çok yüksek olduğu için doğal olarak çok eleştiri aldı.
Eleştirilere yönelik yazdığı yazıda diyor ki “Erdoğan’a ülke teslim etmekten değil, etkin siyaset yapmaktan bahsediyordum.”
Yazarken içinden hangi hisler geçti, bilmiyoruz; bildiğimiz, O tersten göstermiş olsa da yazdığı yazının etkin siyaset yerine bir teslimiyet çağrısı yaptığıdır.
Etkin siyaset, gidişata müdahale ederek, her bir faktörü hesaba katarak ve nihayetinde bütün renkler ortaya çıkmadan önce saflaşmanın yaşandığı siyah – beyaz durumlarda nerede duracağını bilerek yapılabilir.
Etkin siyaset yapmanın yollarından biri de, demokrasi cephesini mümkün olduğunca geniş tutmaktır. “Farklılıklarımızla bir arada olabiliriz” sözünün en fazla Hayko Bağdat’ın ilgisini çekmesi gerekirdi ama çekmemiş.
MESELE, MEMLEKET MESELESİ!
“Hiçbir adayın diğeriyle aralarında bir fark yoktur” demek de istiyor olabilir ama o zaman da “yetmez ama evet”i hatırlatırız kendisine.
Evet, Muharrem İnce, üstüne basa basa söylediği gibi ulusal duyguları önemseyen bir solcudur; fakat Allahı var, bugüne kadar kendi ulusal duygularını başka ulusların duygusundan daha mühim olduğunu ima eden hiçbir açıklamasına, eylemine rastlamadım.
Üstelik dokunulmazlıklar oylandığında partisinin resmi tavrına aykırı tutum takındığını; CHP Büyük Kurultayı’nda, Kürtlerin de doğruyu söyleyebileceğini yüksek sesle dile getirdiğini biliyoruz. Bir şeyi daha biliyoruz; aday olur olmaz, ilk işi Demirtaş’ı ziyaret etmek oldu.
Bu tavrı, yalnızca O’nun korkusuz, cesur biri olduğunu göstermeye yaramadı; aynı zamanda, iktidar tarafından kriminalize edilmek istenen HDP’ye yeni bir meşruiyet alanı, Selahattin Demirtaş’a da yeni bir hareket alanı sağladı.
Elbette bu coğrafyadaki Ermenilerinin, Rumlarının, Kürtlerinin, Alevilerinin çok kırımlar yaşadığını; çok acılar çektiğinin farkındayız; çabamız, daha fazla acının yaşanmaması içindir.
Hayko Bağdat, İnce ile yaptığı tartışmadan istediği sonucu alamadığı için kızgın olabilir ama “mesele, memleket meselesi”; kızgınlıklarımızı derin dondurucuya kaldırmamız gerektiği açıktır.
KARABASANLARDAN KURTULMAK!
“Kötü hikayeler duyarak büyüyen bir çocuğun karabasanlarıdır belki yazdıklarım” diye yazmış; tepkilere verdiği cevapta.
Haklı olabilir ama zaten bütün meselemiz de, “çocuklara karabasan gördüren” bu düzenin değişmesi ve herkesin hiçbir baskıya maruz kalmadan kendini ifade edebileceği demokrasinin asgari ilkelerini kural kabul eden bir düzenin kurulmasıdır.
Böyle bir düzeni, Muharrem İnce kurabilir mi?
Kurabilir; neden kurmasın?
Hayko Bağdat inanmıyor olabilir ama “yazmıyorum bi daha” deyip küseceği yere, ikinci tura kalacağı anlaşılan Muharrem İnce için hiç olmazsa “yetmez ama evet” çağrısı yapabilir.
Böyle bir çağrı, Türklere, Kürtlere, Alevilere, Sünnilere, Ermenilere ve elbette Hayko Bağdat’a da iyi gelecektir.
