Türkiye’deki göçmenlerin durumu son dönemde siyasetin birincil gündemi haline geldi. Ana muhalefetin göçmen konusunda geri göndereceğiz söylemi ayrıştıkları noktanın yabancı düşmanlığının ötesinde bir sonuç doğurmayacağı kesindir. Uluslar arası siyasette AKP’den ayrı düşmediği ”Milli Mesele Şemsiyesi Altında Birleştiği” durumda bu söylemlerin alıcısı yine kendi tabanını oluşturan toplam olacaktır.
Göçmen sorunu iktidarın Yeni Osmanlı Stratejisinin ve emperyalizmle işbirliğinin bir sonucudur. Uzun yıllara dayanan 2011 yılında Suriye’de başlayan iç savaşın bir tarafı olup, cihatçı çetelerin tarafında yer alması desteklemesi, hali hazırdaki Suriye yönetimine karşı emperyalist Ülkelerle birlikte yaptığı ittifak bugün yoğunluklu Suriyeli mülteciler konusunda ittifak halinde oldukları devletlerle iş paylaşımında anlaşılarak Türkiye’de bulunmaları bir tesadüf değildir. AKP bu politikasından vazgeçmiş değildir. Afganistan’da asker bulundurması, Suriye yönetimiyle ilişkilerinin hasımca devam etmesi dün durdukları noktadır. İktidar Emperyalist bloğun içindedir. Sermaye sınıfı bu siyasi stratejiden memnuniyet duymakta ve desteklemektedir.
Suriye’de 10 yıldır devam eden savaşta halkın gösterdiği direnç önemsiz değildir. Savaşın seyri Rusya devletinin Esad yönetimine desteği ile birlikte bir vatan savunmasına dönüşmüştür. Ancak savaşın yol açtığı hasarlar aileleri bölmüş kadın, çocuk, yaşlı nüfusun zorunlu göçmenler arasında oluşu bu parçalanmış ve ağır saldırılardan dolayı gençlerinde mülteci durumuna düşmeleri yadırganacak bir durum değildir.
Emperyalistlerin ve AKP iktidarın Orta Doğu’da yayılmacı politikaları nedeniyle kanlı savaşlara yol açmalarıyla ilgilenmeyen muhalefet göçmen karşıtlığı = AKP karşıtlığıyla siyasetin gündemi haline getirmesi tehlikeli sonuçlara yol açabilir. Bu muhalif tarzın karşı çıkamadığın emperyalizm ve işbirlikçilerinin neden olduğu savaş olunca, kolay olanın tercih edilip düşmanlaştırdıkları mülteciler oluyor.
AKP tarafında ise yapılan açıklamalarda sahiplenici açıklanmaların detaylarında milyonlarca göçmen işçinin olduğu bunların gitmesi durumunda ekonomide hasara yol açacağı nüanslı açıklamalar gerçektir. Ekonominin gidişatındaki endişe patronların kayıtsız çalıştırdığı mülteci işçiler ve ucuz emek gücünden kazanılan paraların olmaması iktidarı tedirgin ediyor.
İktidarda muhalefette göçmen sorunuyla ilgili siyasi kanıt geliştirirken içerisinde muhakkak karşıtlıkları yahut sahiplenişlerinde ekonomik yönüyle değerlendiriyorlar. Muhalefetin söylemlerinde yoğunlaştığı nokta bizim ulusumuza ait insanlar yerine mülteciler çalışıyor. Nasıl çalışıyorlar? Bu soruya cevabı da iktidar tarafı veriyor kayıtsız güvencesiz bir şekilde çalıştırılıyorlar. Mültecilere layık görülen yaşam ile kendi ulusundaki insanlara layık görülen yaşam şekli iktidarında muhalefetinde ortak.
Ucuz iş gücü açısından en önemli yaş grubu 18 yaş altı çocuklardır. Türkiye de çocuk işçilerin büyük bir kısmını oluşturan mülteci çocuklar işçi sınıfının bir parçası haline gelmiş durumdadır. Resmi rakamlarda yer almayan 1 milyondan fazla mülteci çocuk işçi sokaklarda, atölyelerde yevmiye usulüyle çalışıyorlar. Tıpkı TC nüfuslu çocuk işçiler gibi. 2013 ile 2021 yılları arasında çalışırken ölen 513 çocuğun 58’i mülteci çocuklardır. Tartışma buradan başlamadan anlamsızdır.
İnsanlığın sömürüsü dışında ufku olmayan siyasetlerin mülteci sorunundaki tartışmalarında çıkacak sonuç milliyetçiliktir. Zorunlu nedenlerle göç eden insanlara gösterilen tepkiyi hak eden emperyalizmdir. Sermaye sınıfı bu sorunun dışında değerlendirilemez. Vatana hainlik 200 yıldan fazladır patronlara aittir. Gerçekten vatanını seven cesaretli insanları yeri sömürüye karşı bütün çocukların, insanların yanında taraf olmaktır. AKP mültecilerin dostu değil sermaye sınıfının kirvesidir. Öfkemizi yanlış gemilerin bayrağına doğru üflemenin kimseye bir yararı bulunmamaktır.
