Türkiye siyasi atmosferi son zamanlarda korku dolu algılar üzerinden şekillendirilmektedir. Konuyla ilgili üzerinde durulması gereken en önemli husus; ‘’Türkiye, neden son zamanlarda gerçekleştirilen hiçbir seçime, normal bir seçim atmosferiyle girememektedir?’’.
Cumhurbaşkanı R. Tayyip Erdoğan’ın İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener’e yönelik, “Benim adım Tayyip, soyadım da Erdoğan. Erdoğan’a da dikkat et. Tayyip ismine de dikkat et. Konuşurken buna göre konuş. Beni kendinle uğraştırma” sözlerinin ardından İYİ Parti İstanbul İl Başkanlığı’na düzenlenen kurşunlu saldırı, Türkiye’deki gündemi değiştirirken silahı tetikleyen kişinin bir inşaat bekçisi olması ve bekçinin hırsızları kovalarken silahını ateşlediği açıklamaları, tartışmaların daha yükselmesine neden olmuştur. Saldırı sonrasında düzenlenen grup toplantısında çok sert konuşan İYİ Parti lideri Meral Akşener, kürsüden kurşunlar dizerek “bizi bu kurşunlar durduramaz,” karşılığını vermiştir.
Aynı haftanın içerisinde bu defa CHP İstanbul İl Başkanlığı’na düzenlenen silahlı saldırı ise henüz çok sıcak tartışmaları alevlendirmiştir. Son zamanların neredeyse her seçiminde olduğu gibi 2023 seçimlerine sayılı günler kala kendisini göstermeye başlayan ‘’korku manevraları’’, hafızalardaki 2015 seçimleri sonrasında patlayan bomba ve terör olaylarını yeniden tazelemiştir.
Türkiye siyasi hayatını şekillendiren en etkili faktörlerden birisi de korku duygusudur. Açıktan ya da üstü kapalı bir şekilde kendisini hissettiren korku siyaseti, toplumu baskılama politikaları üzerine kurulu otoriter rejimlerin en belirgin özelliklerinden biri olarak bilinmektedir. Bu tarz otoriter rejimlerde bir siyaset aracı olarak kullanılan korku psikolojisi; toplumu şekillendiren yönlendiren, motive edici ve meşrulaştırıcı bir işlev için kullanılmaktadır.
Korku siyasetinin en belirgin neticesi, ilkeli siyaset anlayışının yitirilmesidir. Zira korku, sağduyuya engel olurken bilinçdışı eylemlerin de gün yüzüne çıkmasına neden olmaktadır. Korku ortamına alıştırılan toplum, gerçeklikleri terk ederek yalnızca kader anlayışına sarılmaktadır.
Türkiye siyasi atmosferi son zamanlarda korku dolu algılar üzerinden şekillendirilmektedir. Konuyla ilgili üzerinde durulması gereken en önemli husus; ‘’Türkiye, neden son zamanlarda gerçekleştirilen hiçbir seçime, normal bir seçim atmosferiyle girememektedir?’’. Genel seçimlerden yerel seçimlere kadar, neredeyse son zamanlardaki tüm seçimlerin ‘’devlet bekası’’ problemine dönüştürülmesi ne kadar doğrudur?
Ya da gerçekten devlet bekası problemi yaşayan bir ülke, gerçekçi bir seçim yapabilir mi? Peki esasında devlet bekası sorunu yaşamayan bir ülkenin her seçiminde ‘’beka sorununun’’ gündeme getirilmesi ve ‘’bekanın’’ her seferinde ‘’seçim’’le özdeşleştirilmesi, bekanın zarar görmesi demek değil midir?
Peki seçimler öncesi patlayan bomba ve silahların Türkiye’deki ‘’hassas’’ demokrasi üzerinde açtığı yaraların bedeli nedir? Tüm bu koşullar altında Türkiye’deki demokrasi ortamı ve milli iradenin tecelligâhı ne kadar sağlıklı olabilir?
Her şeyden önce demokrasiler güven vermelidir… Güven hissiyatının olmadığı bir ortamda demokrasiler var olamaz… Türkiye, her seçim öncesi toplumsal barış ve güven duygusunu yitirmiş, şiddet ve terör olayları arasında sıkışmış kalmış sorunlu bir demokrasi ortamına mecbur bırakılmamalıdır…
Türkiye, 1990’lı yıllarda görülen faili meçhuller, terör örgütlerinin cinayetleri ve siyasi suikastlardan aldığı yaralar nedeniyle uzun yıllar istikrarsız bir dönem girdabıyla cebelleşmiştir. Ancak 21. Yüzyılda ve bugün gelinen noktada, yine bir seçim arifesinde; hâlihazırda silahların gölgesi, kurşunların izleri ve patlayan bombaların korkusu altında Türkiye’nin yeni dönemde çoğulcu bir demokrasiyle kucaklaşması beklenemez.
İkinci yüzyılına kapı aralayan Türkiye’nin yeni dönemde, patlayan silahlar, seken kurşunlar yerine; yaraların sarıldığı, toplumsal barış ve sağduyunun egemen olduğu ve her görüşün saygı gördüğü demokratik bir refah düzenine ihtiyacı vardır.
