Kendisinden daha ucuz terlik giyen her bir kişi gördüğünde savaş kazanmış bir komutan edasına bürünüyor. Biraz hileli bir oyun bu, terlik dışındaki hiçbir kıyafet ya da özellik bu savaşımın konusu değil. Diğer hiçbir konudaki üstünlükler dikkate alınmıyor; yalnızca terlikler.
Aylık geliriyle karşılaştırıldığında, onun için ciddi bir israf kabul edilebilecek pahalı parmak arası terlikleri aldığından beri – iki gündür – yürüyüşü değişti. Artık sokaklarda yere, kendisinde pek örneğine rastlanmayan bir özgüvenle basıyor. İstanbul’da her an toz, toprak, çamur ve kaldırım taşları arasına birikerek pusu kurmuş tahliye suları henüz bu terliklere dokunmamış, koyu renk olmalarına rağmen ışıldıyorlar. Rutininde ayaklarını yerden pek az kaldırıp, isteksizce sürüyor gibi yürüyen bu adam, şimdilerde her bir adımında ayağını yerden kaldırdığı yükseklikte, geçit töreninde yürüyen askerlerle aşık atıyor.
Sokağa çıktığında kafasında ne kira, ne faturalar, ne dört aydır ödeyemediği kredi borçları ne de huysuz işvereni var, yalnızca başkalarının terliklerine bakıyor. Ve kendisinden daha ucuz terlik giyen her bir kişi gördüğünde savaş kazanmış bir komutan edasına bürünüyor. Biraz hileli bir oyun bu, terlik dışındaki hiçbir kıyafet ya da özellik bu savaşımın konusu değil. Diğer hiçbir konudaki üstünlükler dikkate alınmıyor; yalnızca terlikler.
Ve “en pahalı” (algısının dışındaki pek çok aşırı pahalı markayı, tasarımcı ürünlerini bilmiyor) terlikleri giydiği için, her bir rakibini kolaylıkla sürklase ediyor. Zafer kesin, nadiren beraberlik. Yıllardır kendisini her konuda ezilen, dikkate alınmayan, görülmeyen kişi olarak kodlamış benliği, duygusal ve zihinsel bir boşalım yaşıyor. Kendisi olarak topluma entegre olamayan benliğini, şimdi terlikleriyle var ediyor.
Galip gelmenin verdiği sarhoşluk ve sözde iktidarla, terlikleri ayağında olduğu sürece müthiş bir özgüven geliştiriyor. Terliğin kendisinde, markasında hatta pahasında dahi olmayan bir özgüven bu. Terlikler için o kadar büyük bir maddi yükün altına girmiş ki, terlikler onun için (gerçekten pahalı olmakla birlikte) nominal ederinin çok daha üzerinde bir pahayı temsil ediyor. Sezar’ın sandaletleriyle dolaşıyormuş gibi hissediyor, terlikleri varken o bir Sezar.
Terlikleri çıkarır çıkarmaz büyü bozulduğundan, iki gündür aylardır olmadığı kadar dışarı çıkmaya istekli. Sürekli kalabalık caddelerde, AVM’lerde dolaşmak istiyor. Kendi kafasında yıllardır yenildiği, horlandığı kitlelere, terlikleriyle kendi gücünü göstermek istiyor. Normalde kaldırımların ya da AVM koridorlarının dar taraflarından yürür, kamusal alanlarda dik bir şekilde değil, sıvışarak var olur. Terliklerini aldığından beri kaldırımların ve koridorların geniş taraflarından, göğsünü gere gere geçiyor.
Tanıdıklarıyla da ilişkisi değişti. İki gün öncesine kadar her konuda çekingenlik yaşayan, başkalarının fikirlerini kendininkilerden önde tutan, her zaman başkalarından tavsiye alan genel yapısı, terliklerini kuşandığında çevresindekilere öğüt dağıtan, hayat dersleri veren bir başkasına dönüşüyor. Önce gözleriyle tanıdığını süzüyor, terliklerini saptıyor, galibiyetini ilan ediyor ve artık kendisinden daha geride gördüğü bu tanıdığına bir kazanan olarak kendi sırlarını açıyor. “Sen de alsana bu terlikten” diyor. Fakat bu kadarla kalmıyor.
Kendisini tanıdığıyla düşsel yarışında terlik konusunda kazanan ilan ederken bu galibiyeti ikisi arasındaki her konuya genişletiyor. Bundan böyle karşı taraftan hiyerarşik olarak geride birisi olarak hissetmiyor. Aksine, yeni efendinin kendisi olduğunu duyumsuyor. Bu yüzden öğüt vermeye başladığında, öğütleri terlikle sınırlı kalmıyor; diyetinden çalıştığı yere, yaşadığı mahalleden, akrabalarıyla ilişkilerine değin somut, soyut, düşünsel, duygusal her konuda akıl veriyor. Daha önceden “başarmış” olmanın verdiği “güvenle” ağzından yaşama ilişkin her alanda hayat dersleri dökülüyor.
Çok mutlu. Dolaşıyor da dolaşıyor.
