Çocuk işçiliğin yasaklanması gerekirken tehlikeli işlerde bile çalıştırılıyor oluşu, bir savaşın olduğunun ve sermaye sınıfıyla işçi sınıfı arasında devam eden savaşın varlığının işareti. Çocuklar ölmeye devam ediyor.
Türkiye tarafından Suriye’ye düzenlenen bu kaçıncı hava harekâtı hatırlayan var mı? Emperyalizmin işgal ettiği topraklarda veya iç savaş çıkarttığı topraklarda ölen insanların sayısını ya da çocukların sayısını bileniniz var mı? Kör terör saldırılarıyla ölenlerin sayısını da keza bilmiyoruz. Kısa zaman önce İstiklal caddesinde ölen çocuğu ve hava harekâtı sırasında sınırdan atılan füze ile ölen çocuğu hatırlıyoruz ama…
Bildiğimiz bir şeyler var. Emperyalizmin işgal ettiği veya işgal girişiminde bulunduğu ülkelerin halklarının özgürlüğe kavuşması gibi bir derdinin olmadığını biliyoruz. Dertlerinin yüz yılı aşkın zamandır sermaye tekellerini oluşturarak yeni pazar alanlarıyla yaratmak ve işgal etmek, yer altı ve yer üstü bütün zenginliklerini yağmalamak olduğunu birçok kez yaşayarak gördük.
Kendi sınırlarına sığmayan sermaye sınıfı, iktidarlardan uluslararası siyasette daha atılgan tabiri caiz ise yeni savaş politikaları geliştirilmesini ister. Emperyalist ülkelerin bu isteği karşılayacak deneyim ve kabiliyeti varken emperyalist güç olma heveslisi ülkelerin bu durumu eline yüzüne bulaştırdığını da tarihte yine görürüz.
Türkiye 2010’dan sonrası AKP iktidarıyla birlikte kabına sığmayan sermaye sınıfına Büyük Orta Doğu Projesini sunmuş ve bir heyecan yaratmıştı. Tunus, Mısır, Libya gibi ülkelerde gerçekleşen Arap Baharı olarak hepimizin bildiği halk isyanları sonrasında emperyalizmin ve işbirlikçilerinin müdahaleleriyle yaşanan iktidar değişiklikleri sonrası Türkiye sermaye sınıfı da Pazar alanını genişletmiş ve yeni üretim merkezleri oluşturmaya başlamış oldu.
Suriye işgal girişimi sırasında büyük ortak olma heveslisi AKP iktidarının Esad karşıtı birçok gruba desteği unutulmaz. Projenin duvara toslaması Yeni Osmanlıcılık hayalinin sona ermesini sağlamadı. Milyonlarca mültecinin bugün Türkiye’de bulunmasının sebebi, yukarıda kısacık kimi hatırlatmalardan dahi anlaşılabilir.
Yıllara yayılan bu savaş ve işgal süreçleri sermaye sınıfını ihya ederken içerde çocuk işçiliği artarak devam ediyor. Ekonomik krizin derinliği artarken yoksulluk artıyor. Çocuklar çalışmak zorunda kalıyor. Bu durum sermaye sınıfına ucuz iş gücü olarak geri dönüyor.
İşçi ve Sağlığı Güvenliği Meclisinin raporuna göre son on yıl da en az 616 çocuk çalışırken yaşamını yitirmiş. Çocuk işçiliğin yasaklanması gerekirken tehlikeli işlerde bile çalıştırılıyor oluşu, bir savaşın olduğunun ve sermaye sınıfıyla işçi sınıfı arasında devam eden savaşın varlığının işareti. Çocuklar ölmeye devam ediyor.
Düşmanı çokta sınır ötesinde aramanın faydası olmadığını görmek gerek.
