Çoğunun amacı AB fonlarından gelir elde etmek. Eski solcuların ve liberallerin ‘demokratikleşmeyi sağlayalım yeterli’ iyimserliği yaratmaları için oluşturdukları STÖ’ler AKP iktidarına köprü oldular.
Büyük iddialar ile kurulan derneklerin Türkiye’de edindikleri amaç bir elin parmağını geçmeyecek istisnaları dışında AB başta olmak üzere projeler ile kurumlardan fonlanıp gelir elde etmek.
Ortaya çıkış süreçleri ise başka bir ihtiyacın sonucuydu.
Programların, tüzüklerin kuruluş ilkelerin amaç olarak kamuoyu ile paylaşılması iddialı hak arama beyanı gerçek dışıdır.
Kapitalist sistem başta yaşam temelli birçok hakkı insanlığın elinden alarak varlığını sürdürür. İhtiyaç duyduğu mekanizmaları merkezi devlet yönetimiyle oluştururken eksik kaldığı yerde çeteleri, mafyaları kurup düzenin bekası için görevlendirir.
Hak arayışı insanlığın varoluşundan bu yana sürmektedir. Yaşamın sürdürülmesi için ortak çıkarlar için bir araya gelişler bu sayede elde edilen birçok kazanılmış hak vardır.
İktidardaki sınıfların bu birlikteliği bozucu bir çok araç geliştirmesi bunlardan birisinin de STÖ’ler olması Liberal restorasyon hayalini diri tutmak için Avrupa’da kullanışlı bir araç olarak görev üstlenmiştir.
Yeni düzen arayışlarının önüne geçmesi için planlanarak halkın karşısına demokratikleşme aracı olarak sunulan bu “örgütlerin” halkın çıkarına olmadığı ilerleyen zamanlarda daha açık bir şekilde görülmüştür. Sovyetler Birliği’nin çözülüşü patronlar için düzenlerinin rahata kavuşması anlamına geliyordu.
Bu rahatlık STÖ’lerin başka bir yöne doğru evrilmesine, AB’nin demokratik bir yapı olduğu propaganda araçlarına dönüştürüldü.
Türkiye’de ise eski solcuların ve liberallerin demokratikleşmeyi sağlayalım yeterli iyimserliği yaratmaları için oluşturdukları bir araya gelişler birçok kritik virajlarda AKP iktidarına köprü oldular.
Kimisi de siyasete giriş için yönetici pozisyonlarını kullandılar. Genel siyasete müdahale hayali ile kişisel siyasi hedefler baş başa yarışır oldu.
Piyasacılığın her yerde oluşu bu alanı da sektöre dönüştürmüş dernek yöneticileri de şirket yöneticileri kıvamına gelmiştir.
Sektöre özel bir anlam atfetmek yerine bunun bilinciyle buralara yaklaşmak Sol siyaset için faydalı olacaktır. Sosyalistler için “Demokratik Kitle Örgütleri” dönemsel olarak tartışmayı hak eden bir başlık iken bugün için bütün önemini yitirmiştir.
