Dünya’da ve Türkiye’de kapitalist sistemin içine düştüğü irili ufaklı krizler, içerde sermaye sınıfını rahatlatacak adımların tükenmesi durumunda gözünü kendi sermayesini borçla kurtarmaya çeviren iktidarların yeri IMF’dir.
IMF (Uluslararası para fonu) ekonomi yönetiminde çıkışsızlık ile birlikte aynı zamanda bağımlı devlet yönetimleri yaratır. Borç verdiği ülkelere uyguladığı program, hazineye birikecek paranın dışında hiçbir şeyin düşünülmediği, ekstra vergiler ile yoksulluk, işsizlik birbirini izler. Bu borçlanmayla daha önceleri kriz dönemlerinde sıkça karşılaşan Türkiye, bugün içeride kendi yarattığı fonlarla ve vergi gelirleriyle sermaye sınıfına kaynak yaratıyor.
Türkiye’de işsizlik fonunda biriken paraların akıbetine yönelik soruya Berat Albayrağ’ın yanıtı, kamu bankalarına aktarıldı oldu. Buradan da sermaye sınıfına aktarılırken, işçi sınıfının cebinden oluşturulan fonunun sermaye sınıfına nefes aldırmak için kullanıldığı görülüyor. Bu fon işçiler için iş güvencesi ve ekstra istihdam alanı olacak vaadiyle ortaya çıkmıştı. Gelinen noktada bu fon sermaye sınıfının çıkarlarına uygun kullanılıyor.
Fonun Kuruluşundan Ağustos 2018 Ayının Sonuna Kadar Çeşitli Başlıklarda Yapılan Harcamaların ve Giderlerin Tutarı
Kıdem tazminatı fonu bugünün gündemi, bu fon ile sermaye sınıfı için işçi çıkartmalarda hala bir engelleyici bir rol oynayan kıdem tazminatı da sermaye sınıfı lehine dönüştürülmek isteniyor.
Ekonomideki kötü gidişata iktidar içerdeki fonları sermayeye kullanıp bir çıkış ararken, muhalefet bloğunun krizden çıkışı işaret ettiği nokta IMF oldu. İktidar da IMF ile görüşürken, Korkut Boratav’ın söylediği gibi IMF’siz IMF programı uygulayıp hazırlık yaparken, Ankara’da bir otelde CHP sözcüsü Faik Öztrak ile İyi Partili eski merkez bankası başkanı Durmuş Yılmaz, IMF Türkiye temsilcisiyle bir araya geldi.
AKP’nin bu duruma tepkisi sahtedir. Siyasi çizgi olarak temsil ettiği Demokrat partinin IMF’den ilk borç alan iktidar olması, IMF’ye ilk girişin ise İsmet İnönü döneminde olması, Türkiye’de her iktidarın dünüyle bugünüyle devletçi bağımsız bir ekonomik modeli savunmadığının göstergesidir.
Serbest piyasa ekonomisi bugün, 2018 Ekim ayıyla 2019 Haziran ayına kadarki süreçte ekonomideki daralmayı gösteriyor. Piyasa ekonomisinin savunan siyasi ittifakların ve gelinen noktada yaşanan siyasi gelişmeler, AKP’nin yer aldığı ittifakın alternatifsiz olmadığını gösteriyor.
Şu anki iktidarın yerine muhalefet bloğunun iktidar olması durumunda ekonomideki değişiklikler tıpkısının aynısı olacak.
Muhalefet bloğunun IMF ile gizli ya da açık görüşmesinden çıkarılacak anlam budur.
