Sözcü yazarı Soner Yalçın, ÇOMÜ İlahiyat Fakültesi Öğretim Üyesi Yrd. Doç. Dr. Abdullah Akın’ın “1924 yılında Çanakkale ve Bursa’da genelev olarak kullanılan camiler vardı!” iddialarına yanıt verdi.
Yalçın, Osmanlı’da ilk yerleşik genelevler Osmanlı’da 1812 yılında II. Mahmut döneminde açıldığını, resmi ilk umumhanelerin ise, 1884 yılında II. Abdülhamit’in izniyle (“kerhane yönetmeliğiyle”) Galata ve Pera’da açıldığını belirtti.
Yalçın’ın bugün Sözcü’de yayımlanan yazısının ilgili bölümü şöyle:
İlahiyatçı Abdullah Akın diyor ki:
“1924 yılında Çanakkale ve Bursa’da genelev olarak kullanılan camiler vardı!”
Tarihe hayallerinin istediği oranında nitelik veriyor!
Üniversitelerde duygularıyla hareket eden böyle ne çok cahil var artık…
Oysa. Gerçekler bakın ne diyor:
Osmanlı Devleti, I. Dünya Savaşı’ndan yenik çıktı. (Ki savaş Osmanlı için, Balkan Savaşı’yla 1912’de başladı. İzmir’e girilen 1922’de bitti. 10 yıl sürdü.)
Nüfus 20 milyondan 12 milyona düştü.
Savaşlar; ve acı sonuçları toplumsal travmalara yol açtı. İmparatorluk çökerken insanını da yıkıma uğrattı. Bir millet ruhen de ölüyordu.
Sorunlar çığ gibiydi. Örneğin, 1916-1922 yılları arasında intihar vakalarında büyük artış oldu!
Sağlıksız ortamlar sonucu çocuk ölümleri yüzde 90’a ulaştı. Yoksulluk nedeniyle kadınlar -suç olmasına rağmen- bebek düşürmeyi alışkanlık haline getirdi. Yaşam süreci 30 yaşa kadar indi…
Kumar o kadar yaygınlaştı ki, “milli afet” sayıldı. Uyuşturucu kullanımı arttı.
Ve geçim derdi fuhuşu patlattı! Yaşam mücadelesi veren kadınlar seks işçiliğine yöneldi. Mütareke döneminde İstanbul’da 5 bin hayat kadını sokaklardaydı.
Evet. Savaşın yıkımı toplumsal yapıyı alt üst etti. Ekonomik yetersizlik ahlak gibi geleneksel normları yıktı. Fuhuş, fakir Müslüman kadınlara da sirayet etti. Keza…
Frengi, bel soğukluğu hızla Anadolu’nun dört yanına yayıldı.
Fuhuş ve zührevi hastalıklar Osmanlı’dan Cumhuriyet’e “miras” kaldı!
Cahiller, Cumhuriyet’i “genelev açan rejim” olarak göstermek istiyor. Oysa…
İlk yerleşik genelevler Osmanlı’da 1812 yılında II. Mahmut döneminde açıldı.
Resmi ilk umumhaneler ise, 1884 yılında II. Abdülhamit’in izniyle (“kerhane yönetmeliğiyle”) Galata ve Pera’da açıldı. Arkası geldi; ardı ardına genelevler faaliyete başladı. Anadolu’ya yayıldı…
Evet, I. Dünya Savaşı yıkımı fuhuş ticaretini büyüttü. Seks geçim aracı, kadınlar “sermaye” oldu. Polis raporlarına göre, İstanbul’da -804’ü Müslüman- 3 bin 104 vesikalı ve binin üzerinde kaçak çalışan kadın vardı.
1915 yılında genelev sayısı 359’a ulaştı! Artık kadına “çalışma vesikası” verilmeye başlandı.
Meselenin bir diğer acı yanı şuydu; denetimsizlik hat safhadaydı. Zührevi hastalıklar çok arttı. Evet… Kurtuluş Savaşı tek cephede verilmedi…
Ankara Hükümeti, önce Anadolu ve sonra İstanbul’a hakim olmasıyla vahim bir soruna dönüşen fuhuşa karşı savaşa başladı.
Başta İstanbul olmak üzere ülkedeki genelev sayısını 110’a düşürdü. Gizli fuhuş odaklarıyla ciddi mücadeleye başlandı.
Sadece İstanbul Emraz-ı Zühreviyye Müdüriyeti’ne kayıtlı 513 hasta kadın vardı. Hemen tedavilerine başlandı.
