Halkın göstermiş olduğu olağanüstü dayanışma kendi sorunlarını çözmek içindir. Bu, sorunların çözümünde ne iktidara, ne de muhalefete güvenmediklerinin göstergesidir aynı zaman da. İşte siyaset budur.
Öngörülemeyen bir durum varmış gibi felakete hüzünlenmek, öncesiyle ve sonrasıyla acizlik halini görmezden gelmek mümkün mü? Üzüntü beyanının büyük kısmının iktidar ve muhalefet tarafından dillendirilmesi, birlik beraberlik söylemleri sorumluluktan kaçınmak değil mi?
Yıkılan binaların içerisinde devlet kurumlarının başta oluşundan tutun da depreme dayanıklı bina vaatleriyle satılan dairelerin çöküşünün sorumluları olan inşaat sektörü patronlarının “masumiyeti” şimdi konuşulmayacaksa ne zaman konuşulacak? Yazıda çok fazla kullanacağım soru işaretinin cevabını yarın değil bugünden alamazsak, işin içinden çıkmanın yolunu bulmaları için onlara zaman vermiş olacağız.
Milyonların beraberliğini bozmak için tarikat-ticaret ilişkisini yıllardır hayatımızın merkezine yerleştiren, laiklik ile hesaplaşmaya giren siyasi İslamcı iktidar muhalefet birliğimizi sağlayabilir mi?
Depremin olduğu sabah bütün hisse senetleri düşüş gösterirken çimento hisselerinin yükselişi tesadüf mü? Battaniye ücretlerinin 3-4 kat artışı beraberliğimize zarar verir mi?
Cumhurbaşkanı yardımcısının 8 adet vincin deprem bölgesine gönderildiğini açıklamasında bir tuhaflık yok mu?
Malatya’da depremzedelere bir adet bisküvi dağıtılması normal mi?
Antakya’da hala Devletin görevlendirdiği kurtarma ekibinden kimsenin olmaması anlaşılır mı?
Ankara Büyükşehir Belediyesi’nin 2 adet kurtarma köpeği ile 2 adet çadır göndermesi nedir?
Felaketin boyutunun genişliği, merkezi iktidarın işin içinden çıkıp, halkı felaket ile baş başa bırakması tercih değil mi?
10 İlde ilan edilen OHAL, iktidarın merkezi bütçesini de bu yönde kullanmasını sağlayacak mı?
Soruların cevaplarının bilinirliği olsa da, yine de şimdi zamanı değil diyenleri duyuyorum. Siyaset sorunların çözümü için bir araçtır. Sorunların içinden çıkılamadığı zamanlar da daha fazla siyasete ihtiyaç duyulduğunu hatırlatmak isterim. Siyaset sadece maaş alanların yaptığı bir iş değildir. Siyaset toplumun kendi sorunlarını çözmek için bir araya gelmesidir. Bunun adı da örgütlü siyasettir.
Halkın göstermiş olduğu olağanüstü dayanışma kendi sorunlarını çözmek içindir. Bu, sorunların çözümünde ne iktidara, ne de muhalefete güvenmediklerinin göstergesidir aynı zaman da. İşte siyaset budur.
Maaşlıların Meclis kürsülerinde konuşmalarından ibaret değildir siyaset. Kişisel çıkarlar için her türlü zübüklüğün yapılmasının tanımı siyaset değildir. Zübük; Halk arasında kendi çıkarları için her yolu mübah sayan kişi için kullanılan bir deyimdir. Kısaca menfaatçi, çıkarcı anlamlarında kullanılır.
Olağanüstü dönemlerin siyaseti de olağanüstü olmalıdır. Maaşlı siyasetçilere bu işi bırakmak yani siyaseti onların yapmasına izin vermek sorunların çözümsüzlüğüne neden olacaktır. Halkın ayrışmasını isteyen ve çabalayan siyaset üzerinden zengin olanlar ve zengin edenlerdir. Halkın siyaset yapması ayrıştıran değil birleştirici olandır.
