Ailelerin çocukları için taşıdığı gelecek kaygısından yararlanılarak daha fazla kâr etmek için istismara varan bu sürecin sonlandırılması için başka bir ekonomik mutabakat gerekiyor.
Okula gidebilen çocukların ikinci döneme hazırlık için tatili işyerlerinde geçirmek durumda kalışının bir tercihten öteye zorunluluk olduğunu belirterek başlayalım. Okula gidemeyip ailesinin bütçesine katkı koymaktan başka çaresi olmayan milyonlarca çocuğun sorunlarını sıfıra indirgeyecek bir programın hiçbir düzen ittifakı tarafından dillendirilmemesi ise tercihten kaynaklı. Yoksulluğun üstesinden gelecek bir ekonomik modelin tercih edilmeyip” beşli çete” ile sınırlı kalınıp TÜSİAD başta olmak üzere bütün sermaye çeteleriyle hesaplaşma içerisine girmekten çekinen bir program mevcut.” Koç Holding 2022 yılının ikinci çeyreğinde piyasa beklentisi olan 11,7 milyar TL’nin üzerinde 15,5 milyar TL net dönem kârı elde etti.”
Sermayenin kâr oranlarındaki en büyük pay ücretli çalışanların yüzde 62’sinin asgari ücret ile çalışıyor olması. TÜRKİŞ’in açıkladığı dört kişilik bir ailenin harcamak zorunda olduğu ücret 25.365 TL. belirlenen asgari ücret ise 8.506,80 TL oldu. Emekçilerin yaşamına nefes alacak müdahaleler ile yoksulluk ile mücadele arasındaki açının çok fazla genişlemesi kapitalist sistemin entübe durumuna girmesine yol açabilir. Pandemi ile kapitalist ekonomik modelin solunum yolu hastalıkları iyileştirilemez hâle geldi.
Seçimlerden sonra yaşadığımız bu ekonomik krizin siyasi bir krize evrilmemesi için girişilecek olan restorasyon sürecinde, sermayeye güvenliğinin merkezde duracağı altılı masanın mutabakat metninden anlaşılıyor. Devletin bütçesinin sermaye gruplarının beklediği karın daha fazlasını elde etmesi için kullanılacağı, halkın nefes alabileceği tedbirlerin yine sermaye sınıfına kazandıracak şekil de ekonomik önlemler geliştirilmeye çalışıldığı anlaşılıyor
Hastalıklı durumun devamı yüzünden eğitime ayrılmayan bütçe, çocukların sınıflara değil iş yerlerine yönelmesine neden oluyor. Çocuklar için eğitim alabilmenin koşulu ailenin ekonomik durumuyla alakalı olmasıdır. Eğitimin devlet tarafından ücretsiz olarak karşılanmadığı, sadece özel okulların değil, Devlet okullarının da aileler üzerin de büyük bir maddi külfet oluşturması nedeniyle çocuklar işçi olmak zorunda bırakılıyor.
Çocuk işçiliğinin en büyük nedeninin yoksulluk olduğunu bu başlıkta yazdığım her yazı da nerdeyse belirtiyorum. İkinci büyük nedeni ise sermaye sınıfının iktidarlardan çocuk işçiliği talep ediyor olmasını söylüyorum. Çocukların ucuz iş gücü ve kolay yönetilebilir olmasından kaynaklı bu talebin yoğun olması eğitimin de bu isteklere uygun hâle getirilmesine neden oluyor. Özellikle meslek liselerin de zorunlu stajın olması ücretsiz veya ucuz iş gücü olarak çocukların çalıştırılması devlet tarafından zorunlu hale getiriliyor.
Çocukların birçok alanda sıkıştırılması toplum da normalleşmeye neden olmuş durumda. Geçmişten bugüne devam eden meslek edindirmek adı altın da kullanılan çıraklık sıfatı küçük iş yerleri için ücretsiz emek gücüdür.” SGK verilerine göre Ocak 2022 itibarıyla ülkede 353 bin çırak ve 1 milyon 492 bin stajyer öğrenci bulunmakta”
Ailelerin çocukları için taşıdığı gelecek kaygısından yararlanılarak daha fazla kâr etmek için istismara varan bu sürecin sonlandırılması için başka bir ekonomik mutabakat gerekiyor. Devletin, çocukların gelişim sürecinin her anında sorumluluk alması gerekiyor. Beslenme, barınma, sağlık, eğitim gibi başlıklar da her çocuğa eşit imkanlar sunulmasının dışında bir çare akla gelmiyor.
Haftaya başlayacak olan okullara milyonlarca çocuk ya iş yerlerinden dönecek ya da hiç dönemeyecek. Bu ise “çocuk işçiliği sorunu ajitasyon yapıyorsunuz” sözleriyle açıklanabilecek bir sorun değil, gerçekliğin göz önüne getirilme çabasıdır.
Sorunun sınıfsal kaynaklı olduğu, bu temelde bir değerlendirme ile sonuca ulaşılacağını belirtmek gerekiyor.
