Dini, eşitlik temellinde çözümler ürettiğini söyleyerek komünizmle kıyasa girişmek kapitalizmin tartışılmasını engelliyor. İslamcıların bu savunusundan demokratlık çıkartıp sevinmek yerine, laikliğe dört elle sarılmak gerekir.
Yazı bu tartışmaya bir nokta koymak niyetinde değil. Tartışmaya başka bir çerçeveden bakmaya vesile olması için bir başlangıç olma arzusunu taşıyor.
Korkut Boratav içinden geçtiğimiz ekonomik krizin diğerlerinden ayrılması gerektiğini söylüyor. Krizin olağanüstülüğü karşısında sosyalistlerin bir alternatif, bir heyecan oluşturamaması tartışmaya değer bir konu iken yazının başlığını oluşturan mesele bugün daha fazla tartışılır durumda.
Kriz karşısında işçi sınıfının örgütsüzlüğünün devam etmesi İslamcıların Kuran’ın eşitsizlik ve adaletsizlikle ilgili bölümlerini farklı yorumlamalarında ellerini rahatlatıyor. Ancak yorum farkları değiştirilemez kuralları ve o kurallara herkesin uymak zorunda olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
Eşitsizliklerin arttığı ve derinleştiği bu dönemde sıkça başvurulan İslamiyet’in aslında yoksullukla mücadelede çözümler sunduğu iddiası siyasi İslamcıların argümanı olmuş durumda. Bazıları ise siyaset ile ilişiği olmadığını söyleyerek kendi konumlarına meşruluk kazandırma peşinde.
Tarihi ve toplumu sınıflar arasındaki çelişkiler üzerinden yorumlayan, buradan sonuca ulaşan Komünistlerin bugünkü ekonomik krizi ‘yoksullara yardım eli uzatan’ zenginlerle aynı pencereden değerlendirmesi mümkün mü?
Marksizmin geçmiş ve gelecek tahayyülünde herhangi bir inancın belirleyiciliği olmadığı gibi insanlığın kurtuluşunda bir yeri de yoktur.
Yüzyıllar öncesine ait bir dinin kutsal kitabıyla bugünün sorunlarına eşitlik temellinde çözümler ürettiğini söyleyerek komünizmle yani bir ideolojiyle kıyasa girişmek kapitalizmin yarattığı krizin tartışılmasını engelliyor.
İslamcıların bu savunusundan demokratlık çıkartıp sevinmek yerine, laikliğe dört elle sarılması gereken Marksistler tercih edilir.
