İş Sağlığı ve İşçi Güvenliği Meclisi, Kasım ayı iş cinayetleri raporunu açıkladı.
İSİG, Kasım ayında en az 154, ilk on bir ayda ise en az 1797 işçi çalışırken yaşamını yitirdiğini açıkladı. Ayrıca ölen işçilerin 4’ünün çocuk, 13’ünün kadın ve 2’sinin göçmen olduğunu açıkladı.
İSİG’in raporu şöyle:
Türkiye’de Kasım ayında mega projelerde gerçekleşen iş cinayetleri
1- Kuzey Marmara Otoyolu kapsamında inşaatı devam eden Kocaeli Gebze’deki 7 nolu viyadükte ikinci kademe beton dökülürken beton blok ters dönerek işçilerle beraber 30 metreden düştü ve işçiler altında kaldılar. Mehmet Sıddık Canpolat, Bayram Kılıç ve Öztürk Yılmaz yaşamlarını yitirdi. Kuzey Marmara Otoyolu Projesi’nde şu ana kadar en az 8 iş cinayeti gerçekleşti.
2- İzmir-Çandarlı otoyol inşaatında viyadük çalışmaları sırasında kalıp çakarken sacın kayması sonucu 25 metre yükseklikten yere düşen işçi Mehmet Koç yaşamını yitirdi.
3- İstanbul 3.Havalimanı’nda 15 metre yükseklikten asansör-merdiven boşluğuna düşen işçi Seyithan Kaya yaşamını yitirdi. CHP İstanbul milletvekili Ali Şeker tarafından CİMER üzerinden yapılan bilgi edinme başvurusuna Arnavutköy Sosyal Güvenlik Merkezi tarafından verilen yanıta göre, 2013-2018 yılları arasında 3.Havalimanı inşaatında 52 işçi yaşamını yitirdi…
4- İzmir Karabağlar’daki İstinyePark AVM inşaatında iskele kurduğu sırada 5 metre yükseklikten düşen işçi Kasım Ak yaşamını yitirdi. İzmir 2. İdare Mahkemesi projenin ÇED raporunu iptal etmesine rağmen söz konusu proje sürüyor.
5- İstanbul Dudullu-Bostancı Metro Hattı şantiyesinde cadde kısmında 10 metre çap ve 7-8 metre derinliğinde meydana gelen göçük sonucu bir sitenin güvenlik kulübesinde çalışan özel güvenlik işçileri Güray Halat ve Mehmet Altun yaşamlarını yitirdiler.
Mega projeler, işçiler için ölüm demektir
Görüldüğü gibi mega projelerde çok sayıda iş cinayeti yaşanıyor ve bu durum normalmiş gibi kabullendiriliyor. “Bu projeler o kadar ‘büyük’ ki ve o kadar ‘zorunlu’, ‘gerekli’ ve ‘ülkeyi şaha kaldıracak’ projeler ki, neredeyse bir savaştan söz edilir gibi. Burada yaşamını yitirenler kimi zaman bu büyük ‘kazanımlar’ın yanında küçük bir ayrıntı, kimi zaman ise ‘şehit’ olarak nitelendirilebiliyor. Bu projelerin ‘milli menfaatler’ için yapıldığı, buna karşı çıkmanın, bu projeleri geciktirmenin, bu projelere laf söylemenin neredeyse suç olduğu bir atmosfer yaratılıyor. Bu söylediklerimiz Türkiye için değil, ‘mega proje’ ideolojisinin kamuoyuna dayatıldığı her yerde yaşanıyor, yaşatılıyor.
Mega projelerdeki iş cinayetlerinin de bazı temel nedenleri ve özellikleri var. Birincisi, bu projeler hızla başlamak ve kısa sürede kendisini topluma ‘göstermek’ zorunda. Bunun anlamı şu; projenin ilk evrelerinde yoğunlaştırılan bir çalışma, ki inşaat projelerinin ilk evreleri genellikle kazı, dolgu ve hafriyat işleridir, bu yoğunlaştırma ve üretim zorlaması ile iş cinayetlerinin bu evrelerde artması.
İkincisi ise, bu projelerin söz verilen sürede tamamlanma ‘zorunluluğu’. Çünkü burada siyasal ve ideolojik bir hedef ve başarı söz konusu, özellikle de belli tarihsel anlamlı günlerle de çakışmak suretiyle bu sözler, hedefler yerine getirilmek zorunda. Bu da özellikle projelerin son evrelerinde (ki bu evrelerde daha fazla iş kaleminin, daha fazla işçinin, daha fazla taşeronun/alt yüklenicinin olduğu dönemdir) yine yoğun çalışma/üretim zorlamasının kendisini göstermesini beraberinde getiriyor.
Kapitalizm, mega projeler olmadan yapamıyor. Dünyanın dört bir yanında kullanılmayan stadyumlar, üzerinden araç geçmeyen devasa otoyollar, köprüler, viyadükler, kapasitesinin çok küçük bir kısmı kullanılan havaalanları, alışveriş merkezleri ve her türden tesisler bulunuyor. Hepsinin ortak özelliği topluma ait olan kaynakları kullanarak doğaya, topluma ve onları üreten yapan işçiye düşman olmaları…
Kasım ayında 154 iş cinayeti: 4’ü çocuk, 13’ü kadın ve 2’si göçmen
Yüzde 82’sini ulusal ve yerel basından; yüzde 18’ini ise işçilerin mesai arkadaşları, aileleri, iş güvenliği uzmanları, işyeri hekimleri ve sendikalardan öğrendiğimiz bilgilere dayanarak tespit ettiğimiz kadarıyla Kasım ayında en az 154 işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitirdi… Raporumuzda meslek hastalığı nedeniyle gerçekleşen hiçbir iş cinayeti yok. Oysa ILO ve WHO verilerine göre 1 “iş kazası sonucu ölüm” karşılığında yaklaşık 6 “meslek hastalığı sonucu ölüm” olmaktadır.
• Elimize yeni ulaşan bilgiler ışığında Ocak ayında en az 144, Şubat ayında en az 128, Mart ayında en az 130, Nisan ayında en az 189, Mayıs ayında en az 169, Haziran ayında en az 151, Temmuz ayında en az 201, Ağustos ayında en az 185, Eylül ayında en az 167, Ekim ayında en az 179 ve Kasım ayında en az 154 işçi olmak üzere; Türkiye’de 2018 yılının ilk on bir ayında en az 1797 işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitirdi…
• 154 emekçinin 129’u ücretli (işçi ve memur), 25’i kendi nam ve hesabına çalışanlardan (çiftçi ve esnaf) oluşuyor…
• Ölenlerin 13’ü kadın işçi, 141’i erkek işçi. Kadın işçi cinayetleri tarım, tekstil, banka, ticaret, taşımacılık, sağlık ve güvenlik işkollarında gerçekleşti…
• 1’i 14 yaş ve altında olmak üzere 4 çocuk işçi (ikisi tarım, biri inşaat ve biri atık kâğıt işçisi) can verdi. Böylece iktidar tarafından ‘Çocuk İşçilikle Mücadele Yılı’ ilan edilen 2018’in ilk on bir ayda en az 66 çocuk işçi ölümü gerçekleşmiş oldu. Bu sayı şu ana kadar tespit edebildiğimiz çocuk işçi cinayetlerinin en yüksek olduğu yıl olarak tarihe geçti…
• 2 mülteci/göçmen işçi (biri Suriyeli ve biri Nijeryalı) yaşamını yitirdi. Böylece 2018 yılının ilk on bir ayında en az 104 mülteci/göçmen işçi ölümü gerçekleşti ki bu, şu ana kadar bir yılda tespit edebildiğimiz en yüksek göçmen iş cinayeti sayısı…
• Ölümler en çok inşaat, tarım, taşımacılık, ticaret/büro, madencilik, sağlık, güvenlik, belediye/genel işler ve metal işkollarında gerçekleşti.
• En fazla ölüm nedeni trafik/servis kazası, ezilme/göçük, yüksekten düşme ve kalp krizi. Uzun, yoğun ve fazla çalışmanın çıplak bir sonucu olan kalp krizi sonucu olan ölümlerdeki artış sürüyor…
• Kasım’da Türkiye’nin 51 şehrinde ve yurtdışında bir ülkede iş cinayeti gerçekleştiğini tespit ettik. En çok iş cinayeti İstanbul, Aydın, İzmir, Kocaeli, Bursa, Zonguldak Antalya, Diyarbakır, Adana, Ankara, Denizli, Gaziantep, Hatay, Manisa, Tekirdağ ve Trabzon’da yaşandı…
• Ölenlerin 5’i (yüzde 3,25) sendikalı işçi, 149 işçi ise (yüzde 96,75) sendikasız. Sendikalı işçiler kimya, metal ve enerji işkollarında çalışıyordu. Diğer yandan ölen başka sendikalı işçiler de olabilir. Ancak kâğıt üzerinde olan sendikal üyeliklerinin gerçek bir örgütlülük olmaması ve birçok sendikanın ölen üyelerini sahiplenmemesi sonucu net bir bilgi verme şansımız olmadığını da belirtelim. Bu durum özellikle kamu çalışanı/memur sendikaları açısından daha da tespit edemediğimiz bir husus…
