Avrupa Birliği’nden çıkma durumu, İngiliz emperyalizminin savaş sonrası tarihindeki en derin yönetim krizine neden oldu. Ama en büyük tehlike emekçi sınıfların sadece kendi çıkarlarına müdahale etmekten alıkonulması değil, kendi içinde bölünmesi ve siyasal olarak kapitalizm yanlısı iki sağ kanat hizipten birine ya da diğerine tabi olmasıdır.
Başbakan Theresa May’in AB ile Brexit sonrası ticari ilişkiler üzerine imzalanan anlaşmayı parlamentoda güvence altına almada üç kere başarısız olmasının ardından Muhafazakar bir liderlik yarışından bahsetmek, birisi 2017’de yapılan ikinci bir genel seçim olabileceği yönündeki spekülasyonlarla şimdilik gölgede kaldı.
Eğer yeni bir seçime gidilirse, Tory’lerin iktidarı, kamuoyu yoklamalarında beş puan önde olan ve bir azınlık hükümeti oluşturabilecek olan İşçi Partisi’ne kaptırması bekleniyor. Brexit-yanlısı ve Birlikte kalma yanlısı Tory milletvekilleri, İşçi Partisi Lideri Jeremy Corbyn’in “ulusal çıkarları” savunma amacını açıklamasına rağmen emekçi sınıfların kemer sıkma politikalarına son verilmesi doğrultusundaki durdurulamayan taleplerine yol açacağından korkarak böylesi bir hamleye itiraz etme konusunda birleşti.
Corbyn, May’in anlaşmasının yeniden reddedilmesi halinde bu hafta gensoru önergesi verileceğini ifade etti. Bu, emekçi sınıfların önemli politik perspektif ve liderlik sorunlarından tamamen önce geliyor.
Egemen sınıfın kontrol edilemeyen kendi iç çatışmasını çözme ihtimali, yalnızca Corbyn’in iki partinin liderlik seçimlerinde kendisine verilen sorumluluğu reddetmesi sayesinde oldu: On yıllar boyunca süren kemer sıkma, militarizm ve sömürgecilik savaşlarına son vermeye İşçi Partisi’nin Blairci sağ kanadını tasfiye ederek başladı.
Onu seçen sıradan insanlar alternatif olarak, onun düzmece anti-Semitizm suçlamaları üzerine sola yönelik cadı avına rıza göstermesine ek olarak -NATO üyeliği, nükleer silahların kullanımını sürdürme ve Corbyn’in İşçi Partisi’nin yerel yöneticilerine Tory kesintileri uygulamadaki ısrarı dahil olmak üzere- üç yıl boyunca politik gerilemeye maruz kaldı.
Bu esnada İşçi Partisi’nin Parlamento lideri Tom Watson, Blair yanlılarının İngiliz sermayesine yönelik herhangi bir politik zorluğu engellemek için ne gerekiyorsa yapacağını açıkça belirtti. [Watson] Prospect düşünce kuruluşuna AB yanlısı Tory’ler ile birlikte “ulusal birlik” koalisyonu altında hizmet etmeye hazır olduğunu söyledi. Watson, İşçi Partisi’nin Parlamento Grubu’nun üçte birini kapsayan “Future Britain” adlı 80 kişilik bir İşçi Partisi milletvekili grubuna liderlik ediyor.
Sendikalar da işçilere hiçbir alternatif sunmuyor; Sendikalar Birliği Kongresi Genel Sekreteri Frances O’Grady ve Britanya Sanayi Konfederasyonu Yöneticisi General Carolyn Fairbairn, May’e “Ülkemiz ulusal bir tehlike ile karşı karşıyadır” diyen ortak bir mektup kaleme aldı ve bir “B Planı” talep etti.
Emekçilerin Brexit’i desteklemelerinin, burjuvazinin Brexit yanlısı hizbinin kışkırttığı ırkçılık ve milliyetçiliği yansıtmayan özgün ve geçerli nedenleri bulunuyor ki, bunlara AB’nin empoze ettiği kemer sıkma politikalarına düşmanlık ve AB’den çıkışın önceki İşçi Partisi ve Tory hükümetlerinin yol açtığı toplumsal yıkıma bir son vereceğine dair umut dahil. Aynısı Brexit’e itirazın AB’nin eleştirel olmayan bir onayına işaret etmeyen, bunun yerine Brexit’in iktisadi sonuçlarının korkusu ve milliyetçiliğin kasıtlı olarak desteklenmesine yönelik antipati ile birçok genç insanın bağlı olduğu göçe ve emeğin serbest dolaşımına son verilmesi talebi AB’de kalmayı destekleyenler için de geçerlidir.
Sosyalist bir alternatifin yokluğunda, genel seçim yapılsa bile hiçbir şey çözülmeyecektir. Emekçi sınıfı bölerek ve işe, ücretlere ve toplumsal koşullara yönelik devam eden saldırıya karşı herhangi birleşik mücadeleyi engelleyerek neredeyse sadece Brexit lehine veya aleyhine mücadele verilecektir. Hangi taraf kazanırsa kazansın, politik ayrılıklar devam edecek ve yönetici sınıf kesimleri büyüyen halk muhalefetini güçli bir devlet ve otoriter bir düzeni desteklemek için kullanacaktır.
Tarih uyarıyor.
Watson’un ulusal hükümete desteği dönemin İşçi Partisi Lideri Ramsay McDonald’ın 1931 yılında aldığı Ulusal Hükümet içinde Tory’lere katılma kararını hatırlatıyor. Emekçi sınıflar [bu kararın] bedelini milyonların işsiz kalmasıyla ve Aç Otuzlar boyunca, Almanya ve İtalya’da faşist rejimlerin ortaya çıkışının bir yansıması olan Oswald Mosely liderliğindeki Britanya Faşist Birliğinin ortaya çıkışı ile birlikte yürürlükte olan vahşi kemer sıkma [politikası] ile ödedi.
Bugün İşçi Partisi’nin sağının ve solunun ortak ihanetinin aynı acı bedeli işçiler tarafından ödenecek.
Küresel rekabet mücadelesi AB içinde veya dışında her ne biçim alırsa alsın, işçilerin yaşamlarına daha ileri boyutta bir saldırı talep edecek. Anlaşmasız bir Brexit halinde BK (Birleşik Krallık)’daki 50 000 askerin ülke sınırları içinde mobilizasyon planının nedeni, Fransa Başkanı Macron’un olağanüstü hal ilanı ve orduyu Fransa’daki “sarı yelekliler” protestolarına karşı konuşlandırmasının yansımasıdır.
2016 Brexit Referandumunda Sosyalist Eşitlik Partisi sadece Britanya’da değil bütün Avrupa’da ve enternasyonel olarak işçilerin ve genç insanların çıkarlarını biraraya getiren ve bugün “Brexit yanlısı veya karşıtı” biçimindeki politik tuzaktan kurtulmanın yegane yolunu öneren bir perspektif sundu.
SEP, referandumun aktif şekilde boykot edilmesi çağrısında bulunarak, AB için herhangi bir desteğin yanı sıra Brexit gündeminin merkezinde olan ulusal iktisadi kalkınmanın aşırı sağcı perspektifini de reddetti. AB içinde kalma ve Brexit yanlılarının yalnızca Avrupa ticaret bloku içerisinde Britanya emperyalizminin stratejik çıkarlarının peşinde olup olmadıklarına göre farklılık gösteren, emekçi sınıf düşmanlığında birleşen sağ kanat kapitalist güçleri temsil ettiğini açıkladık.
SEP şöyle yazdı:
Boykot, İngiliz emekçi sınıflarının bu güçlere karşı bağımsız politik mücadelesinin gelişmesine zemin hazırlamaktadır. Referandumu İngiliz ve Avrupa burjuvazisinin varoluşsal krizinin derinleşmesinde bir perde olarak teşhir edecek böyle bir hareket, kıta genelinde emekçi sınıfların geliştireceği karşı saldırının bir parçası olarak gelişmelidir.
Brexit, en belirgin ifadesini Donald Trump’ın Birleşik Devletler’de iktidara gelmesinde ve faşizan “Önce Amerika” söyleminde bulan, emperyalistler arası karşıtlıkların patlak vermesinin bir ürünüdür. Bu, ticaret savaşına giriş, militarizm ve süper zengin bir oligarşi ve emekçi yığınları arasında eşi benzeri görülmemiş düzeyde toplumsal eşitsizliklerin harekete geçirdiği sınıf karşıtlıklarının derinleşmesi ile karşı karşıya kalan AB’nin parçalanmasının en gelişmiş tezahürüdür.
Avrupa genelinde hükümetlerin dünya kapitalizminin derinleşen krizine verdiği tepki daha fazla kemer sıkma, milliyetçiliği ve göçmen karşıtı yabancı düşmanlığını kışkırtmak ve faşist sağın büyütülmesi oldu. Ama emekçi sınıflar Avrupa, Cezayir ve Sudan’da, Meksika, Birleşik Devletler ve Çin’de yükselen bir grev ve toplumsal protesto dalgası ile enternasyonel olarak karşı koymaya başlıyor. Avrupa ve uluslararası emekçi sınıfların yükselen hareketi, İngiltere emekçi sınıflarının [yüzünü] dönmesi gereken yerdir.
Brexit krizine cevap AB ile birlik değildir, Avrupa hükümetleriyle mücadele eden milyonlarca emekçinin sınıf birliğidir. Emekçiler, Tory’leri iktidardan indirmek ve kıta genelinde Avrupa Birleşik Sosyalist Devletleri mücadelesinin bir parçası olarak emekçi hükümetini kurmak için İşçi Partisi ve sendika bürokrasisinden bağımsız şekilde sınıf mücadelesinin işçi örgütlerini oluşturmalıdır.
[WSWS’deki orijinalinden PolitikYol için Ekin Değirmenci tarafından çevrilmiştir.]
