Economist dergisi, Türkiye’nin AB üyelik sürecini ele aldığı haberinde, “Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üye olma girişimi kötü bir şaka, ama bu girişimi öldürmeyin” dedi. 

Haber analizine Türkiye’deki iki genç kadını anlatarak başlayan İngiliz Economist dergisi, “Kadınlar, Türkiye’nin korku dolu bir yer olması nedeniyle, hiç çocuk sahibi olmamaya karar verdiler. Temmuz’daki darbe girişiminden sonra girişilen misillemeler ve tasfiyeler arasında demokrasi ışıkları sönüyor. Her hafta yeni tutuklama, görevden alma dalgaları yaşanıyor ve hiç kimse muaf olmadı. Resmi paranoya iyice absürtleşti. Bir ders kitabında bulunan geometri sorusundaki F ve G harfleri çıkartıldı. Bir akademisyen de ‘Herkesin ödü kopuyor’ dedi” şeklinde kaydetti. 

‘Bu kadınlar kaygılarını paylaşan Avrupa Birliği’nden destek bekleyebilirler mi?’ sorusunu soran İngiliz dergisi, “Çok zor. Avrupa’nın ikiyüzlü olduğunu, terör saldırılarının ardından dayanışma beklerken, darbe girişiminden sonra bunu hiç göstermediklerini söylüyorlar. Bu duyguları toplumun geniş kesiminde paylaşılıyor. Sadece Charlamagne’nın dolaştığı, hükümet yanlısı Fatih semtinde de değil. Kadınlar, Recep Tayyip Erdoğan’dan şikâyetlerini dile getirirken, kentin öbür yanında, Türkiye’nin öfkeli Cumhurbaşkanı ‘bize hala insan hakları veriyorlar’ dediği ülkeleri, demokrasi feneri ülkeler Azerbaycan, Venezuela ve Rusya’nın liderlerinin önünde yerden yere vuruyordu. Erdoğan ve Vladimir Putin, Türk akım projesini canlandırma taahhüdü verdi” diye yazdı. 

Türkiye-Avrupa Birliği ilişkilerinin bu kadar kötü olduğu bir dönemi hatırlamanın zor olduğunun söylendiğini kaydeden Economist, “Türkler de haklı olarak 270 kişinin öldüğü, seçilmiş bir cumhurbaşkanının neredeyse devrildiği ve Ankara’da parlamentonun bombalandığı darbe girişiminden sonra AB’nin gösterdiği miskin desteğe öfkeli. Erdoğan taraftarı olmayan Türkler bile Avrupalıların darbenin başarıya ulaşmasını istediğinden şüphelendiler. Avrupalılarsa, Erdoğan vidaları sıkarken, diplomatik terbiyelerini korumaya uğraşıyor. ‘Geçen yıl, mültecileri uzak tutması için Türkiye’ye rüşvet vermek yeterince kötüydü’ diyorlar. Daha kötüsü, Türkiye AB’yle katılım müzakereleri yapıyor. Katılım sürecinin, aday ülkeleri Avrupa normlarına yaklaştırması gerekiyor. Ancak sultan olma heveslisi lideriyle Türkiye, diktatörlük bataklığına sürükleniyor. Türkiye hiç üyeliğe yakın olmadı. Ama bir süre, bunun önemi yoktu. Müzakerelerin 2005’te başlamasından önce Erdoğan üyelik vizyonunu, ölüm cezasını kaldırmak, Kürtçe yayınlara izin vermek ve işgüzar orduyu kışlalarında tutmak için kullandı. İhracatçılar, Avrupalı şirketler ve yatırımcılarla daha yakın ilişki ihtimalini düşünerek ellerini ovuşturdu. Almanya Başbakanı Angela Merkel, Türkiye’nin imtiyazlı ortaklığa razı olması gerektiğini söylerken, AB’nin eski Sovyet bloğuna genişlemesine sevinen diğerleri, genişlemenin gücünün dev komşularını içerden dönüştüreceğine inanıyordu” ifadelerini kullandı. 

Artık kimsenin bu iddiada bulunmadığını, Erdoğan’ın yıllarca gazetecileri hapse attığını, adalet sistemini bozduğunu ve yolsuzluğun büyümesine izin verdiğini belirten Economist, “Türkiye’nin AB üyeliğini zaten hiç istemeyen Avusturya’nın müzakerelere son verilmesini istediğine ve tekrar Fransa Cumhurbaşkanı olmak isteyen Nicolas Sarkozy’nin de AB’nin Türkiye’ye Asya’ya ait olduğunu söylemesi gerektiği yönündeki sözlerine dikkat çeken Economist, “Erdoğan da "Yunanistan’ın Ege adaları üzerindeki genişleme hırslarının sinyalini verdikten birkaç gün sonra parlamentoda Türkiye ve AB’nin artık oyunun sonuna gelmesi gerektiğini söyledi” dedi. 

“Tarafların çıkarları şimdi başka yerde. Türkiye enerjisini Kürtlerin, sınırlarında bir devletçik oluşturmasını durdurmaya ve Gülencilerin geniş uluslararası bağlarını zayıflatmaya odakladı” diyen haftalık İngiliz dergisi, “Türkiye sessizce AB’den uzaklaşıyor ve ortak kültür ve eğitim kurumlarından çıkıyor. Avrupalılarsa Türkiye’nin AB’ye girmesinin oy verenler arasındaki zehirli etkisinden korkuyor. Bütün bunlara yorgun gözlerle bakan AB yanlısı Türkler başka bir ilişki modeli olup olmaması gerektiğini merak ediyor. Peki, fişi çekme zamanı mı artık? Bu cezbedici ama hayır. Darbeden sonra, kredi notları düşen ve yatırımların donduğu Türkiye, en büyük ticari ortağına sırtını dönmeyi kaldıramaz. Erdoğan, tüm o konuşmalarına karşın, istikrarsızlık güney sınırlarını sararken büyük ihtimalle Avrupa’yla bağlarını kesmeyecektir. Avrupalılar Erdoğan’la terbiyeyle oynamaktan nefret ediyor ama ilişkiler kesildiğinde içgüdülerinin onu nereye götüreceğinden korkuyorlar. Şüpheciler, Erdoğan’ın artık iktidarda olmayacağı günün çok uzak olduğunu düşünüyor olmalı. Daha mutlu bir dönem gelirse, komadaki bir hasta her zaman uyandırılabilir” şeklinde kaydetti. 

Dergi şöyle devam etti: 

“Her iki taraf da terörle mücadeleden göçe yakın vadeli sorunlarını görmezden gelemeyeceğini söylüyor ve AB ile Türkiye’nin acilen yeni birlikte çalışma yollarına ihtiyacı olduğunu belirtiyor. Bunun için de yılda iki kez yapılacak zirvelerin iyi bir başlangıç olabileceği vurgulanıyor. Mülteci anlaşmasının da gelecekteki işbirliği için bir model olabileceği vurgulanıyor. Kıbrıs’ın yeniden birleşmesi için bir anlaşma, ki bu ulaşılabilir mesafede bir başka model olabilir. Türkiye AB’nin vizesiz seyahat koşullarını karşılarsa ki bir Avrupalı bürokrat bunun gayet başarılabilir bir şey olduğunu söylüyor, Fransa ve Avusturya gibi ülkeler sırf inatlarından bu anlaşmayı bloke etmemeli. AB’ye katılımın Avrupa’nın özgürlük ve demokrasi ideallerini, bunların pek görülmediği bölgelere genişletme süreci olması gerekiyordu. Türkiye’ninkinde bu, hastaların bırakmasının çok tehlikeli olduğu bir uyuşturucuya dönüştü. Görünür gelecekte Türkiye AB’nın sorunlu, fevri ama vazgeçilmez bir komşusu olacak. Avrupalılar bir derece ikiyüzlülüğü yutmak zorunda kalacak”.