Zonguldak’ta kaçak madende iş cinayetinde öldükten sonra maden sahipleri tarafından yakılan Afganistan uyruklu Mohammad Nourtani’nin eşinin ‘uluslararası geçici koruma başvurusu’ reddedildi.
Zonguldak’ta, çalıştığı kaçak maden ocağında iş cinayetinde hayatını kaybettikten sonra ‘olay ortaya çıkarsa ocak kapanır’ diyen patronları tarafından yakılan 50 yaşındaki Vezir Mohammed Nourtani’nin geride kalan üç çocuğu ve eşi Qamer Gül Meliki’nin yaptığı ‘uluslararası geçici koruma başvurusu’ Zonguldak İdare Mahkemesi tarafından reddedildi.
DHA’da yer alan habere göre ailenin avukatı Kerim Bahadır Şeker, mahkemenin gerekçeleri yeterli görmediği için ret kararı verdiğini belirterek, Ankara Bölge İdare Mahkemesi’ne başvurarak karara itiraz ettiklerini söyledi.
Meliki ve çocukları Türkiye’de kayıt dışı bulundukları için ne hastaneye gidebiliyor ne de eğitim hakkından faydalanabiliyor. Geçici sığınmacı statüsünde olmayan aile, her an sınır dışı edilme tehlikesiyle de karşı karşıya. Ailenin sığınma taleplerine ilişkin dava süreci devam ederken, Nourtani yakıldıktan sonra aileye ulaşan davalı yakınlarının da ‘ölüm tehditleri savurduğu’ iddiası yazılan dilekçeyle mahkemeye iletildi.
Çalışma izinleri de olmadığı için herhangi bir işte çalışmayan aile, yardımlarla geçimini sürdürüyor.
Birkaç kez valilik tarafından yardım yapıldığını söyleyen Meliki, şunları kaydetti:
“Cami hocası yardımcı oluyor, ev kiramızı karşılıyor. Öyle geçiniyoruz. Kimliğimiz zaten reddedilmiş ve davamız hâlâ sürüyor. İtiraz ettik. Ne olacağını düşünmek bile istemiyorum. Zor bir süreçten geçiyoruz. Devletten tek istediğim kimliklerimizi açmaları ve çocuklarımın sigortaları açılsın. Onları doktora götürebilsem ve okula gidebilseler çok iyi olur.”
Eşine yapılanlar nedeniyle hâlâ endişe ve korku içinde olduğunu belirten Meliki, şöyle devam etti:
“Ülkemizi terk edip İran’a gittik. İran’da da kalamadık. Buraya geldik, 6 ay geçmeden eşim öldürüldü. Bunların gerçekten hak ettiklerini bulmalarını istiyorum. Çocuklarım her markete, camiye gidişlerinde 2-3 kişi gidiyorlar. Çünkü tek gönderemiyorum. Çok korkuyorum. Her gittiklerinde onlar dönene kadar çok stres yaşıyorum. Bazen kendim götürüyorum camiye ya da markete kadar. Her kim böyle bir olay yaşasa bu korkuyu hazmedemez.”
Maddi durumlarının kötü olduğunu söyleyen Meliki, eşinin ölümünden bir ay sonra Kızılay’dan aldıkları yardımın kesildiğini anlattı.
