Sakin ve sessiz bir şekilde baskın yerel seçime gidiyoruz. Bu sakinlik ve sessizlik elbette ki iktidarın lehine ve son derece bilinçli, programlı kullandıkları bir durum. Muhalefet cephesinin dağınıklığı bu duruma ivme kazandıracak bir diğer gelişme. Yerel seçimlerde her zaman daha düşük oy alan AKP, hem yeni sistem hem MHP’nin de katkısıyla kendisini var eden yerel iktidarı kaybetmemek için yoğun bir kampanya yürütecek. AKP’yi bütün yanlış politikalarına, her alanda yaşadığı savrulmalara karşın iktidarda tutan en önemli faktör yereldeki iktidarıdır.
1994 yılından beri aldıkları belediyelerin çok azını kaybeden Refah Partisi’nden AKP’ye uzanan hat, kentlerde bir yıkım tablosu yaratmış olsa da, toplumsal düzeni kendi lehine kuran, kent yoksulluğunu profesyonelce yöneten bir yapıyı inşa etmeyi başarmış ve bunu sürekli bir biçimde yeniden üretmiştir. AKP’nin halkla en yoğun ilişki kurduğu bu alan onun iktidarının sigortası olmuştur. AKP şunu çok iyi görmektedir; eğer yerelde iktidarı kaybederse genel iktidarda tutunamaz. Çünkü yerelden geldiğini biliyor ve eğer iktidardan bir gidiş olacaksa o da yerelden olacaktır. Sorun şu ki AKP’nin bildiği bu gerçeği muhalefet ya bilmiyor; ya da bunun gereğini yapacak iradeye sahip değil.
Bugün Türkiye’nin kent düzeni her türlü eşitsizliğin en çok yaşandığı alandır. Bir taraftan kentlerin bozulan tarihi, kültürel, çevresel dokusu; diğer yandan yoksullaşma, yoksunluk halleri ile sürekli kent çeperlerine itilen geniş halk kitleleri kent tarihimizde görülmemiş bir çarpıklığı önümüze koymaktadır. Kentsel alanın ve kentsel yaşamın geniş kesimler aleyhine değişimi, salt rant odaklı bir dönüşümü hedeflemesi ve bunun sonucunda ortaya çıkan sorunlar insanların kentleri zorunlu, mecburi bir yaşam alanı olarak tercih etmesine neden olmaktadır. Bugün daha iyi imkanlara sahip olanların kentlerin korunaklı alanlarında; ya da kent dışındaki alanlarda yaşamayı tercih ettiğine de tanıklık ediyoruz. Dolayısıyla bugün Türkiye’nin kentleri hem kendi içinde hem de birbirleriyle orantısız bir eşitsizliğe sahip bulunmaktadır. Türkiye’de solun bugün tek gündemi ve tek sloganı “Bu Kent Düzeni Değişecek” olmalıdır.
AKP’nin kurduğu düzene karşı alternatif ancak kentlerde kurulabilir. Burada ortaya konulacak, inşa edilecek kent düzeni AKP’nin yarattığı düzene alternatif olabilir. Yani muhalefet için de iktidarın yolu yerelden geçmektedir. Referandumda ortaya çıkan tablo aslında sağlam bir siyasal mesajı içermektedir. 24 Haziran’da her ne kadar bu mesaj AKP lehine ortaya çıkmış görünse de hala çok ciddi bir imkanın olduğu da açıktır. Buradaki temel mesele hızlı hareket etmek, sağlam bir kent yönetim modeli ile bunu yaşama en iyi şekilde geçirecek adayları açıklamaktır.
AKP’nin kurduğu bu yeni düzende kent yönetimlerinin çok ciddi imkanları bulunmaktadır. Ancak başta CHP olmak üzere muhalefet özellikle de sol muhalefet bunun yeterince farkında değildir. Artık kentler eskiden olduğu gibi sınırlı imkan ve yetkilere sahip değildir. Her alanda söz sahibi olan, geniş yetki ve bütçe imkanlarıyla her türlü sosyal ve siyasal dönüşüme açık bir nitelik taşımaktadır. O nedenle eğer Türkiye solu yeni bir düzen kuracaksa bunu ancak yeni kent düzeninin sağladığı imkanlardan yararlanarak yapabilir. Bu nedenle CHP’nin çok sağlam bir yerel yönetim modellemesi, başarılı adaylar ve muhalefetin diğer unsurlarıyla sağlıklı, sonuç alıcı işbirliğiyle başarılı bir sonuç alması mümkündür. CHP kendi iç tartışmalarına ve kendi iç iktidar mücadelesine son verip tarihsel sorumluluğuna uygun bir birlik ve bütünlük içinde yerel seçimlere gitmezse iyi bir sonuç alması mümkün olmayacaktır. İç tartışmalarına, kurultay maratonlarına devam ettiği sürece başarı elde etmesi söz konusu olmayacaktır.
Bugün artık her kent, her belediye bir direniş alanıdır. Yeni bir siyasallık, toplumsallık yaratmada, iktidarın hegemonyasını kırmada ve de yeni bir hegemonya inşa etmede en elverişli alanlardır. Bu bilinç ve ciddiyetle girilmeyene bir seçimde başarı elde etmekte söz konusu olmayacaktır…
