Yüreğimde acı bir tat bırakmış eski bir sevgili gibisin. Seni sevmezse gönül, aşkı anlamak daha kolay artık. Artık bir tatlı huzur alacak başka yerler var gönlümde. Sen ancak yeni Türkiye’nin yeni İstanbul’u olabilecek kadar perişan bir hâldesin.
Nefret ediyorum. Zordur bir şeyden nefret edecek hâle gelmek ama ediyorum. Evet, senden nefret ediyorum artık.
İlk tecavüze uğradığın yıllarda sana acıyabiliyordum. İçinde bulunduğun acıyı anlamaya çalışıyordum ama acıların büyüdükçe hırçınlaştın. Ya bir nevi intikam sarhoşluğundasın ya da var olabilmenin son nefeslerindeki çabası içindesin. Ama, zarar veriyorsun artık. Hem de hiç acımadan. Merhameti hiç kalmamış bir cellada dönüştün.
Sensiz yapamayacağımı düşünürdüm bir zamanlar. Aşkı ve nefreti aynı anda yaşattın bana. Sokaklarında gezdiğim köhne ama huzur dolu konaklarla meşhur semtlerinin karlı kış gecelerinde kese kağıtlarına sarılı sıcacık sarı leblebi ve boza ile keyiflenen akşamlarını yaşadım.
Üzeri çıtır çıtır susamla dolu simitlerini tattım yıllarca. Sonra, martılarını seyrettim puslu Boğaz’ın sisli karanlığından incecik, kulak tırmalayan haykırışlarıyla çıkagelen. Ceplerimde ellerimi ısıtarak yürüdüm Beyoğlu’nda yemeye doyamadığım kestanelerinle.
Baharda, vapur gezintilerinde erguvanlarını seyrettim Boğaz sırtlarında. Sana, senin için yazılan şarkıları ve şiirleri mırıldandım seninle yaşam tecrübemin keyfini çıkarmak için. Rengarenk yaz günlerinin tadını Boğaz’ın serin sularında çıkardım bazen. Gecelerinde ürperdiğim yazların hazzı bir başkaydı.
İntikam alır gibisin. Keyfin kaçtı ve keyif veremiyorsun artık. Derdini anlıyorum ama ben miyim suçlusu? Büyüdükçe sevimsizleştin ama işin ilginç yanı, sevimsizleştikçe büyümeye de devam edebildin. Tanınmaz bir hâle geldin. Sana haksızsın diyemeyeceğim. İlk tecavüzün etkilerinden kurtulamadın, toparlayamadın bir daha. Belki de ha bir kez, ha çok kez diye düşündün. Ne fark edecek ki. Çaresizdin, zayıftın, narindin çünkü. Söndün. Eski ihtişamından eser kalmadı. Cihan hayrandı sana oysa bir zamanlar. Seni elde edememenin ihtiraslarıyla çökerttin, bıktırdın aşıklarını yüzyıllarca. Uğruna kavgalar çıktı, savaşlar yaşandı.
Artık sevimsiz, çirkin ve pissin. Ahlakın da bozuldu. Seni ne tanıyabiliyorum ne de anlayabiliyorum artık. Aşkın nefretime dönüştü. Atmak istiyorum seni hayatımdan ama sana mecburum da aynı zamanda.
Yüreğimde acı bir tat bırakmış eski bir sevgili gibisin. Seni sevmezse gönül, aşkı anlamak daha kolay artık. Artık bir tatlı huzur alacak başka yerler var gönlümde. Sen ancak yeni Türkiye’nin yeni İstanbul’u olabilecek kadar perişan bir hâldesin.
